Als je op een bepaalde leeftijd komt, heb je wel eens de neiging om terug te kijken naar vroeger. Vanochtend moest ik aan Peter denken, nee niet Peter Koopstra of Peter Steffen Storm, prima kerels en fijne mensen, maar Peter de Jong. Zoon van Appie de Jong, van Bakkerij Appie de Jong uit Drachten. Peter zat bij mij in de A1 van Drachtster Boys, best een goed team in die tijd. We speelden tegen de noordelijke profclubs in de competitie en hadden Henk de Jong als trainer, ja inderdaad, die Henk de Jong, trainer van Cambuur. Ongetwijfeld heb ik dit ergens wel eens vermeld tijdens het drinken van een biertje.
Maar terug naar Peter, Peter was een jaar ouder dan mij en waarschijnlijk de minst technische en tactisch getalenteerde speler die we hadden in het team. Tot op de dag van vandaag weet ik nog steeds niet wat zijn sterke been was, de linker of de rechter. Bij hem gingen alle ballen het stadion uit! Toch waren we allemaal bewonderaars van Peter. Peter was de knapste van het team met zijn mooie snor, ja dat was hip in die tijd. De casanova kon met iedereen opschieten, had altijd de mooiste vrouwen bij zich en stond altijd als 1e op het wedstrijdformulier, dit terwijl hij volgens mij elke vrijdag tot in de late uurtjes op stap ging. Toch was er geen discussie over de basisplaatsen van Peter. Want Peter had iets, iets wat minstens zo belangrijk is als talent. Peter had karakter!!
Peter verzaakte nooit, liep tijdens de trainingen voorop in de duurlopen, was er altijd, verloor als rechtsback bijna nooit duels en ging 90 minuten lang á la Manolev de hele rechterkant van het veld op en neer en liep elke wedstrijd minimaal 10 kilometer en was bikkelhard in de duels. Ook al had hij nog een kater van de vrijdagavond of had hij zijn vader om 03:00 uur in de ochtend al geholpen in de Bakkerij. Peter stond er en verzaakte nooit. Peter zat ook altijd ontspannen bij de wedstrijdbespreking op zaterdagochtend, het moment waarop we te horen kregen wie er in de basis begon. Waar de rest, waaronder ikzelf, super gespannen waren, wist Peter het al…… en terecht.
’s Avonds een man, ’s ochtends een man!
Peter had ook altijd mooie uitspraken, in de rust van de uitwedstrijd tegen profclub Emmen, we stonden met 4-0 achter en we hadden net te horen gekregen van Henk de Jong wat er allemaal mis was met ons, tegenwoordig zouden we gelijk vele praatsessies hebben gehad, maar toen kwamen daarboven op de wijze woorden van Peter:
Jongens, denk niet wat het team voor jou kan doen, maar wat jij voor het team kunt doen!
Helemaal ondersteboven van deze diepe en wijze woorden gingen we in onze beleving messcherp terug naar het veld. De scheidsrechter floot…………………… maar het hielp geen flikker, we verloren onze 1e uitwedstrijd uit tegen Emmen met 9-0. De 10e goal is er gelukkig nooit gekomen. Peter schopte gewoon elke bal het stadion uit. Peter was cool, hij regelde namelijk ook dat er in de spelersbus op de terugreis bier aanwezig was. Pas toen begrepen we zijn woorden in de rust!!!
Nu zie ik jullie allemaal denken, wat heeft dit met het 3e te maken? Goeie vraag………., maar als ik onze wedstrijden zie, ondanks dat we niet altijd trainen, zie ik allemaal Peters in het veld staan. Wij weten namelijk wat we voor het team kunnen en moeten doen en worden daarom weer kampioen. Slecht weer of geen slecht weer, je moet er zijn. Maar zo dacht ROG er gisteren niet over! Blijkbaar was daar een onbekend virus over gewaaid en waren er wel drie zieke spelers. Onze wedstrijd dus er uit gehaald, dit terwijl we er zo veel zin in hadden.
We zouden vandaag beloond worden met een prachtige rondtocht met trekker door Surhuisterveen en Boelenslaan. Vandaag hadden we ontspannen kunnen korfballen, zonder druk, want we waren al kampioen! Vandaag had ons feestje moeten zijn. ROG beseft niet hoeveel tijd wij in de voorbereiding van deze wedstrijd hadden gestoken. De hele week heb ik samen met Petra gespannen toegeleefd naar deze wedstrijd, deze apotheose, dit moment in de geschiedenis waar eeuwen later nog wordt over gesproken.
Beide met ons eigen rituele voorbereiding gewoontes. Petra gaat op zaterdagochtend als voorbereiding graag schoonmaken. Met een militaire precisie wordt het toilet schoon gemaakt en als die soppende handjes dan ook nog de stofzuigslang beet pakken ..…..nou mensen verstop je dan, want dan gaat ze pas echt los. Ik gun haar ook dat moment, ik zal er niet aankomen en als de stofzuiger is opgeruimd dan zie ik het in haar ogen! Een blik die je bang maakt en na bijna 30 jaar bij elkaar zijn, zou je denken dat je er aan went……Ik ben blij dat ze in mijn team speelt. Mijn voorbereiding is anders, ik moet gemotiveerd worden door de groten der aarde. Daarvoor heb ik muziek. In mijn jonge jaren, toen het iets wilder werd, heb ik Iron Maiden ontdekt.
De live versie van Aces High met daarvoor de bekende speech van Winston Churchill, de speech die hij doet vlak voordat in de Tweede Wereldoorlog de luchtgevechten boven het Engelse kanaal tussen England en Duitsland beginnen, doet het voor mij na meer dan dertig jaar nog steeds:
We shall defend our island.
Whatever the cost may be.
We shall fight on the beaches.
We shall fight on the landing grounds.
We shall fight in the fields and in the streets.
We shall fight on the hills; we shall never surrender!
En dan begint het nummer Aces High, vooral de live versie is geweldig. Kippevel! Of is het kippenvel?
We hebben vast wel weer een taalpurist die mij weer corrigeert.
Daarna ben ik er klaar voor en spuit de adrenaline uit mijn oren en moet de wedstrijd beginnen. Gisteren dus niet en is de frustratie nog steeds groot, net als toen ik jong was, is een weekend pas geslaagd als er gespeeld kan worden.
Dan maar een heerlijk stukje gebak, aangeboden door de club. Dank daarvoor! Wordt zeer gewaardeerd. Nu maar weer voorbereiden op de zaal. We komen alle bekende tegenstanders weer tegen. Wij, als 3e gaan onze hal in Surhuisterveen weer verdedigen, wij spelen er nog wel. We shall never surrender.
Hoe zou het Peter gaan? Hij heeft de bakkerij over genomen, karakter! Waarschijnlijk is hij nog steeds even knap als vroeger……….lucky bastard.
Uw razende reporter
